Omgekeerde wereld.

De hand van Rinus

 De foto die ik schilderde heb ik zelf uitgekozen uit een serie van 10 die mij waren opgestuurd door de opdrachtgever, zijn zoon. Hij had als het ware de eerste selectie gemaakt. Niet gebaseerd op wat schilderbaar was, want er zat een onscherpe foto bij en 1 waarbij hij ziek was en echt verdrietig keek. Die twee kon ik sowieso niet gebruiken. De foto die ik daaruit koos was de beste, de scherpste en had de mooiste blik met een brede lach. Die wilde ik vastleggen op doek.

Tijdens het schilderen werd ik nieuwsgierig naar de naam van mijn model. Zou hij Henk heten, of voelde ik Rinus. Ik luisterde naar mijn intuïtie en hield het bij de laatste naam. Rinus werd de werktitel. Ik moet nog steeds vragen of het zo is.

Het lijkt of ik Rinus steeds beter leer kennen. Zijn humor, zijn gezelligheid en ook zijn zorgen en zijn geheimen. Een sympathieke gast, dat sowieso. Jammer dat ie niet meer leeft. Maar ik moet door, want ik heb wel een levendige deadline.

Dit portret heeft een moeilijkheidsgraad. Twee om precies te zijn. Ik hou er van, want ik wil er wel van leren. Dit portret bevat twee handen. Rinus zijn handen. De handen die hard gewerkt hebben, genoten, gedronken en gerookt. Doorleefde, sterke handen en ze horen bij hem. Ik vind handen schilderen best ingewikkeld, maar ze horen erbij dus moet ik mijn beste handje voorzetten.

Ik gebruik hiervoor een oefening die ik ooit leerde van El van Leersum in Hoek van Holland tijdens haar lessen. Zowel het doek als het voorbeeld draai ik om. Hierdoor denkt mijn linkerhersenhelft niet constant : 'dit moet een hand worden' 'lijkt het al op een hand?' 'wat een gekke hand!'

Ik knip de digitale foto totdat er niets anders dan de hand overblijft. Dat van beide handen. Ik draai de foto om en zo ook mijn doek. Nu kan eindelijk mijn rechter hersenhelft aan de slag. 'Volg het lijntje'. 'Deze streep mag tot daar komen, daarnaast start het witte rondje en om het witte rondje zet ik een donkerbruin randje'

Ik vertrouw het proces en draai dan het doek om evenals de foto. Et voila! Een hand, in de juiste positie, in de juiste kleuren. Ik ben blij en opgelucht.

De deadline nadert en Rinus komt tot leven op het doek!